In de veertigdagentijd wordt er elke zondag een wake georganiseerd bij de migrantengevangenis (detentiecentrum) op Schiphol-Noordwest. Al vele jaren worden deze wakes, in de vorm van een gebedsviering, georganiseerd bij detentiecentra in Amsterdam, Zeist en Rotterdam. Helaas is het nog even hard nodig, omdat onschuldige mensen op deze plekken nog steeds worden opgesloten. Hun enige delict is om zich in Nederland te bevinden zonder alle vereiste papieren.

Zelf was ik zes jaar geleden voor het eerst bij een van deze wakes, en toch raakt het me elke keer weer. Zeker op Schiphol is het contrast schrijnend tussen de blije reizigers die vertrekken en de migranten, die ooit op de Europese vrijheid hoopten, en nu opgesloten zitten zonder einddatum.

Zoals ik het zie zijn er drie grote redenen om te blijven waken bij de gevangenis. Ten eerste uit protest, om ons publiekelijk uit te spreken tegen het huidige migratie- en detentiebeleid. Onschuldige mensen opsluiten, hoe kan dat nog in 2018? Bij de brand in het oude provisorische detentiecentrum op Schiphol in 2005, zijn 11 opgesloten migranten overleden. Deze en alle andere slachtoffers van het huidige systeem mogen niet vergeten worden. We hopen dat de wakes zullen bijdragen aan een humaan maatschappelijk debat over migratie, Fort Europa en de omgang met ongedocumenteerde en onuitzetbare mensen in Nederland. Want eindeloos opsluiten is geen oplossing!

Ten tweede is het belangrijk om te waken om de mensen in de gevangenis een vonkje hoop mee te geven en hun een hart onder de riem te steken. Door het zwaaien en het oogcontact, ook al is het zonder woorden, ontstaat er communicatie tussen gelijkwaardige mensen. Onze aanwezigheid en het contact door de ramen en muren heen laat de migranten weten dat ze niet vergeten zijn. Vaak hebben we mensen horen getuigen dat de wakes en andere protesten als ontzettend belangrijk worden ervaren. Soms zijn ze het enige wat maakt dat iemand nog durft te hopen op een betere toekomst.

Tenslotte is de wake een manier om te bidden waar het echt uitmaakt. Door jezelf zo dichtbij te plaatsen waar onrecht en menselijk lijden gebeurt, voelt het gebed voor gerechtigheid niet alleen echt en oprecht maar ook dwingend. Uit onmacht en verdriet roepen wij naar God. Door het onrecht en ongelijkheid van dichtbij te ervaren kunnen we onze levens hierdoor laten beïnvloeden. Met de beelden van wanhopige mensen achter tralies of dikke ramen op je netvlies zul je minder snel vergeten wat onze Nederlandse samenleving mensen zonder papieren aandoet. En vervolgens kun je je voor gelijkheid en gastvrijheid inzetten, zij het op grote of juist hele kleine schaal. Zo geloof ik dat het toch zin heeft om keer op keer geraakt te worden.

Op 4 maart mag de Dorothy-gemeenschap voor het eerst een wake organiseren. We nodigen jullie allemaal uit om het mee te maken! Van 14:00 - 15:30 bij het Detentiecentrum op Duizendbladweg 100. Je kunt er makkelijk komen met Bus 185 van Schiphol Plaza, halte Koninklijke Marechaussee.

Lees meer op schipholwakes.nl of neem contact met ons op als je vragen hebt. Tot op 4 maart!

Vorige Volgende